با گیاه گشنیز بیشتر آشنا شویم
تششعات (تابش) UV باعث اثرات تخریبی پوست می‌شود. این اثر بدلیل ایجاد نقصان و کاهش مایع خارج سلولی سلول‌های پوستی و نیز تغییر ساختار پوست می‌شود. چروک‌های پوستی همیشه با ساخت کلاژن و فعالیت آنزیم matrix metalloproteinasei – MMPI همراه است. گشنیز معمولا برای درمان بیماری‌هایی مانند دیابت ، افزایش چربی ، مشکلات کبدی و حتی بعضی مراحل سرطان استفاده می‌شود. در مطالعات اخیر اثر عصاره گشنیز به منظور بررسی اثر محافظتی این عصاره در برابر اشعه ماوراء بنفش بصورت آزمایشگاهی برروی فیبروبلاست‌های پوست و نیز روی پوست‌های بدون مو در موش‌های آزمایشگاهی امتحان شده است. آنچه در عصاره گشنیز برای ردیابی اثر در نظر گرفته شد لینولنیک اسید بوده است که از طریق کروماتوگرافی مورد آزمایش قرار گرفته است.
در این تحقیقات بعد از تاباندن اشعه UVB مقادیر پروکلاژن تایپ I و نیز MMPI از طریق متد ELISA اندازه گیری شد. در سلول‌هایی که با عصاره گشنیز درمان شده بودند مقادیر بیشتری از پروکلاژن تایپ I و مقادیر کمتری از MMPI دیده شده است. پوست‌های درمان شده با عصاره گشنیز لایه‌ها ی نازک‌تر پوستی و کلاژن فشرده‌تری از پوست‌های درمان نشده داشته‌اند. در تحقیقات میکروسکوپی هم در سلول‌های پوست‌های درمان شده با گشنیز مقادیر بیشتری پروکلاژن و مقادیر کمتری MMPI دیده شده است. همه این نتایج نشان‌دهنده‌ی آن است که عصاره گشنیز می‌تواند بعنوان یک ضد چروک که از طریق محافظت پوست دور چشم در مقابل اثر UVB اثر می‌کند در محصولات آرایشی و بهداشتی و دارویی استفاده شود.