پوست حساس – نشانه‌هایی که براساس آن‌ها می‌توانید پوست حساس را شناسایی کنید
تشخیص «پوست حساس» درواقع یک تشخیص پزشکی نیست بلکه تشخیصی عقلانی است. اگر فکر می‌کنید شاید پوستتان حساس باشد، با پاسخ به پرسش‌های زیر شروع کنید:
- آیا تابه‌حال بیش از 3 واکنش پوستی نسبت به محصولات مراقبت از پوست مانند صابون، لوسیون، کرم، شامپو و غیره نشان داده‌اید؟
- آیا تابه‌حال نسبت به کرم ضدآفتاب واکنش داشته‌اید؟
- آیا تابه‌حال هنگام استفاده از محصولات مراقبت از پوست یا مو به خارش افتاده‌اید؟
- هنگام استفاده از محصولات جدید به دلیل تجربیات بدی که در گذشته داشته‌اید، خیلی مراقبید؟
- آیا به بو و رایحه حساسیت دارید؟
- آیا تابه‌حال نسبت به کرم‌ها/لوسیون‌ها/ژل‌های دارویی واکنش نشان داده‌اید؟
- آیا سابقه آلرژی، آسم، اگزما یا تب یونجه داشته‌اید؟ اگر بله، این امر به‌تنهایی ملاک نیست اما طبق آمار، احتمال بروز آلرژی یا تحریک پوستی در شما بیشتر است.
اگر پاسخ شما به چند تا از پرسش‌های فوق «بله» بود، احتمالاً پوستتان حساس است.
یادتان باشد که پوستی که به‌راحتی تحریک می‌شود (پوست حساس) با پوستی که واقعاً آلرژیک است متفاوت است. واکنش آلرژیک زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن علیه برخی مواد تشکیل‌دهنده محصولات فعال شود و موجب قرمزی، برآمدگی، خارش، سوزش و حتی بروز کهیر شود.
در مورد پوست حساس مسئله یک ماده خاص یا خود محصول نیست بلکه میزان مصرف مهم است. مثلاً اگر پوست معمولی داشته باشید و هرروز آن را با اسکراب بسیار زبر بشویید، تحریک می‌شود (قرمزی و حتی اگزما) اما بدان معنا نیست که به اسکراب آلرژی دارید.
همین استدلال در مورد محصولات هم صادق است، خصوصاً محصولات اسیدی. شاید مشکلی با سرم ویتامین سی. 10% نداشته باشید اما نوع 20% آن پوستتان را تحریک کند. در مورد برخی محصولات گلیکولیک هم همین‌طور است. اما واکنشی که پوستتان نشان می‌دهد، آلرژیک نیست بلکه فقط تحریک‌شدگی است. شاید با فرمولاسیون دیگر به‌راحتی و بدون هیچ مشکلی بتوانید از آن استفاده کنید. اگر پوستتان حساس است با رعایت نکات زیر، مشکلاتتان را کاهش دهید:
- در کل، محصولاتی را انتخاب کنید که مخصوص پوست حساس هستند.
- به یاد داشته باشید که هر چه لیست مواد تشکیل‌دهنده محصول کوتاه‌تر باشد، بهتر است، هرچه مواد شیمیایی بیشتر باشد، احتمال بروز واکنش پوستی بیشتر است.
- در کل، محصولات ارگانیک حاوی مواد شیمیایی کمتری هستند. اما به یاد داشته باشید که عصاره گیاهان هم ممکن است موجب بروز آلرژی‌های پوستی شوند.
- اگر محصولی موجب خارش یا سوزش پوستتان شد یا اوضاع آن را بدتر کرد، استفاده از آن را قطع کنید و به پزشک مراجعه کنید.
- اگر دچار راش شده‌اید، آن ناحیه را کاملاً بپوشانید تا در معرض نور خورشید نباشد. اگر راش روی صورتتان است، کلاه لبه‌پهن بپوشید. به پزشک مراجعه کنید!
- در کل، فکر خوبی نیست که ضمادهای خانگی یا کرم‌های دارویی مانند کورتیزون‌ها، کرم‌های لیدوکائین، کرم‌های بنادریل یا پمادهای آنتی‌بیوتیک را روی راش بمالید مگر اینکه پزشک تجویز کرده باشد. کرم‌های دارویی هم حاوی مواد شیمیایی هستند و شاید راش را بدتر کنند.
- اگر مشکلی با قرص‌های آنتی‌هیستامین مانند زیرتک، بنادریل، کلاریتین و غیره ندارید، تا زمانی که به پزشک مراجعه کنید می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید.
اگر دچار راش شدید:
- به متخصص پوست مراجعه کنید. او به شما کمک خواهد کرد تا بفهمید چه محصول یا ماده‌ای موجب بروز راش شده است.
- ممکن است متخصص پوست از شما تست حساسیت بگیرد تا آلرژی‌ها را تشخیص دهد. در تست حساسیت، چسب‌های کوچکی حاوی مواد آلرژی‌زا در پشت بدن قرار می‌گیرند و حدود 72 ساعت باقی می‌مانند. سپس پزشک آن‌ها را بررسی می‌کند و درصورتی‌که جواب هر یک از آلرژی‌ها مثبت بود، پزشک اطلاعاتی درباره نحوه جلوگیری از آن‌ها در آینده به شما خواهد داد.
- به یاد داشته باشید که هر جا راشی وجود داشته باشد، احتمال عفونت پوست هم وجود دارد. عفونت‌ها، خصوصاً عفونت‌های باکتریایی مانند استافیلوکوکوس یا ام.آر.اس.اس.، ممکن است خطرناک باشند و باید جدی گرفته شوند. اگر فکر می‌کنید که دچار عفونت شده‌اید، فوراً به پزشک مراجعه کنید تا عفونت را کشت دهد و در صورت نیاز برایتان آنتی‌بیوتیک تجویز کند.
این مطالب را نیز بخوانید: