بیماری دوپویترن – بررسی علل بروز بیماری دوپویترن و نحوه تشخیص و درمان آن
بیماری دوپویترن چیست؟
این بیماری معمولاً انگشت حلقه و انگشت کوچک هر دو دست را تحت تأثیر قرار میدهد.
این بیماری شاید فقط کف دست را درگیر کند و هرگز انگشتان را گرفتار نکند. اگر بیماری وخیم شود، احتمالاً استفاده از دستها دشوار خواهد شد.
بیماری دوپویترن با نام بیماری وایکینگ هم شناخته میشود.
علت بروز بیماری دوپویترن چیست؟
علت بروز آن مشخص نیست اما ریسک ابتلا به این بیماری در موارد زیر افزایش مییابد:
- وجود سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری.
- داشتن اصالت اروپای شمالی.
- مرد بودن.
- داشتن بیش از 50 سال سن.
- ابتلا به دیابت یا اعتیاد به الکل.
- استعمال دخانیات.
علائم آن چیست؟
این بیماری، سه مرحله دارد:
- در مرحله اولیه، احتمالاً توده کوچکی در کف دست دیده یا احساس میشود که معمولاً مجاور محل تلاقی انگشت حلقه و انگشت کوچک است.
- در مرحله فعال، احتمالاً روی پوست کف دست، فرورفتگی ایجاد خواهد شد. نوارهای بلند و ریسمان مانند در فاشیا شکل میگیرد. احتمالاً دیده یا احساس میشوند.
- در مرحله پیشرفته، احتمالاً ریسمانهای فیبروز در فاشیا شکل میگیرند و انگشتان را به سمت کف دست میکشند که به آن انقباض دوپویترن میگویند. با گذشت زمان، توانایی صاف کردن انگشتان و مماس کردن کف دست با میز از بین میرود. احتمالاً دستکش دست کردن، شستن دستها یا برداشتن اشیا دشوار یا غیرممکن خواهد شد.
در اکثر موارد، این بیماری دردناک نیست. احتمالاً تا زمانی که انقباض رخ نداده متوجه آن نخواهید شد.
این بیماری معمولاً بهآرامی وخیم میشود و در اکثر افراد مشکلات عمده ایجاد نمیکند.
بیماری دوپویترن چگونه تشخیص داده میشود؟
معمولاً انجام معاینه و سابقه پزشکی، اطلاعات کافی برای تشخیص این بیماری در اختیار پزشک قرار میدهد. معاینه پزشک شامل موارد زیر خواهد بود:
- جستجوی تغییرات روی کف دست و احساس گره یا ریسمان.
- مشاهده حرکت دست، مچ و انگشتان.
- پرسش درباره خانواده، علائم، بیماریها و عارضههای دیگر و سابقه استعمال دخانیات و مصرف الکل.
چگونه درمان میشود؟
هدف درمان، بهبود کارکرد دست تا حد ممکن است. احتمالاً اگر انقباض وجود نداشته باشد، درمان هم لازم نیست. گزینههایی که برای درمان این بیماری وجود دارند، عبارتند از:
- تزریق کلاژناز. دارویی به نام کلاژناز (مانند ژیافلکس) درون ریسمان منقبض تزریق میشود تا برخی از بافتها رها شود. این درمان به کاهش انقباض و افزایش دامنه حرکت دست کمک میکند.
- آپونوروتومی سوزنی. برای ایجاد سوراخهای کوچک در ریسمانهای منقبض کف دست از سوزن استفاده میشود. سپس، انگشتان باز میشوند تا ریسمان را جدا کنند.
- جراحی جهت برداشتن یا جدا کردن بافت درگیر در کف دست.
در اکثر موارد به این جراحی، فاشیکتومی میگویند. جراح، بافت ضخیم زیر پوست کف دست را برمیدارد. شاید جهت پوشش دادن نواحی باز روی کف دست، پیوند پوست (گرافت پوستی) انجام شود. پس از جراحی باید برنامه دقیق ماساژ و ورزش دست انجام شود تا به حرکت دوباره انگشتان کمک کند.
احتمالاً چس از جراحی، دست بهتر حرکت میکند اما کارکرد کاملش را بازنخواهد یافت. حتی اگر جراحی موفق باشد، در نیمی از موارد بیماری دوباره عود خواهد کرد. پس شاید بعداً به جراحی دیگری نیاز باشد.
برای جلوگیری از وخیم شدن این بیماری باید چه کرد؟
اگر علائم، خفیف باشند، تمرینات کششی و ماساژ ساده مفید است. شواهدی چندانی مبنی بر کاهش علائم یا کاهش پیشرفت بیماری درنتیجه این کار وجود ندارد اما انجام این کار آسان است و به حفظ انعطاف دست کمک میکند.
بهتر است دستها را زیاد به داخل خم نکنید. مثلاً میتوانید از وسایلی که دستههای بزرگتری دارند استفاده کنید.
این مطالب را نیز بخوانید: